մին», Յակոբ կարապենց․- «Նորարւսրական ընկալումներու պարկեշտ, հաւասարակշիռ խօսնակը», Հայկաշէն Ուզունեան- որուն «Գրական Մրցանակր իր մտաորական առաքելութեանդ ցցուն ապացոյցներէն է», Արմինէ Տիքէճեան․- Հիներուն յոյսը»․- Վեհանոյշ Թէքեան․- «Խոսքի, մտածման, յուզումի անկախ վայրերէն պիտի քալէ ան․․․», փրոֆ․ Հրանդ թամրազեան - յարգանք գրականագէտին։
Հոս կը վերջանայ բաժինը։ Կու գայ՝
ՏԵՐԵԻԱԹԱՓԸ
Գլրճեանն է դամբանախօսը յաճախ։ Կրկին տողանցում․․․ Աւետիք Փոլատեան, Հայկ Զարզավաթճեան, Արմէն ձգնաւորեան, Արաքսի Զարզավաթճեան, Մեսրոպ Պարոնեան, Սեմ Պետրոսեան, Սեմ Աւետիքեան եւ Վահրամ Քեպապճեան։
Ալեք Գլրճեանը մեկնող իր այս բարեկամներէն իւրաքանչիւրին համար ունի բաբի խօսք մը։ Սերունդի մը հայերը այս մեկնողները, որոնք հայ ազգային կեանքին մէջ կատարած են անփոխարինելի դեր մը, հեռաւոր Ամերիկայի մէջ, որոնք գուցէ եւ փոխարինողներ չունենան մետաղի այն տեսակէն, որ իրենք էին։
Գլրճեան կ՝ողբայ այս մեկնումները յիշելով բարին, որ եկած էր անոնցմէ շէնցնելու համար հայ կեանքը։
Ու վերջապէս գրքին վերջին բաժինը․-
ՎԿԱՑՈԻԹԻԻՆՆԵՐ
Այս բաժինին մէջ Ալեք Գլըճեանի մասին վկայութիւններ տուող վաշտապետը Յակոբ Օշականն
77