ՏՈՔԹ ԹՈՐՈՍ ԹՈՐԱՆԵԱՆ 75 ՏԱՐԵԿԱ՞Ն
Հաւատանք թէ ոչ, ընդունի նք թէ այս այսպ ս է, Այլապէս ինչպէ՞ս չարձագանգենք օդն հայ դպրոցական Վանակին ճիչին թէ «Պարոն, ուրկի՞ց ձեզի այդքան կըակ ու բոց» ու պատասխանը.- «Ան պիտի չմարի բնաւ դարեր վերջ երէ անցորդ մը անցնի գերեզմանիս մօտէն. հողակոյտին մէջէն անգամ պիտի զգայ այն ջերմութիւնը. զոր դուք կը զգաք այսօը կենդանի էակէ, մը...»
Ահաւասիկ ինքնանկարը յոբելեարի ն իսկ բնոըոշմամբ
Մի՛շտ երիտասարդը խանդավա ռ, պարտաճանա չ. ցուլի մը նման անխոնջ աշխատող, գաւաթ մը սուրճի դադարին յօդուած գրող, Սփիւոքի տարածքին հայ գիրի աոաքեալ. հըատաըակիչ ու ծախո՛ղ հանդիսութիւններու պատգամաբեր ու մանաւանդ ձեռքը Ժողովուրդի սրտին, ու հոդի ձայնին ունկնդիր նուիըեալ բժիշկ մը
55 տարիներու բարեկամուրիւն արձանագրած է, մեր կեանքի ուղին Այդ ուղին եղած է փոթորկալից. ամպրոպներով խճոդուած. ալիքները յաճախ մեզ նետած են տարբեր ափեը. մուր ու գոըշ ամպեը երբեմն մթագնած են կապոյտը մեը հոգիներուն Բայց միշտ, աւելի պայծառ ու լուսաւոր հորիզոննեը եղած ե՜ս կիցակէտը մ է. ը միացեայ երթին, ու եղած ենք միշտ հաւատաըիմ ա դեկիցը Սևը հասստամքին Թորոս Թորանեանը որքան գրող, նոյնքան եւ աւեյի նաեւ ազգային մշակ կ, որուն ողջ գիտակցական կհանքը նուիըուած I, իը ժողովուրդին, հայրենիքին եւ համայն մաըդկուրեան
43
