Էջ:Armenian classical poetry vol 1.djvu/116

Եւ ըսպանողին նըւիրիմ,
Ընդ յանդիման լինելըն
Եւ թիկունըս դարձուցանեմ։

Գ.
Մաքրիմ և այլ մըրճոտիմ,
Լուանիմ և նովին զազրանամ,
Կերպարանիմ զԴաւթին
Եւ գործք ըզՍաւուղայն կատարեմ,
Շըրթամբք ճըշմարտեմ և սըտեմ երիկամամբք,
Աջովըս մատակարարեմ
Եւ ահեակ կողմամբըս աւերեմ։
Ընդ երկրագործութեան ցորենոյն՝ որոմըն սերմանեմ,
Ի բարձրագոյն իմաստիցն ի վայր իջեալ,
Ես ինքն գըտանիմ։
Հրեշաականամ յերեսըս
Եւ ի խորհուրդըս դիւանամ,
Ի յոտըս հաստատիմ
Եւ ի միտըս տատանիմ,
Սուտ ձևանամ և իրօք խոտորիմ,
Կեղծաւորիմ արդար և արդեամբք ամբարըշտեմ։
Դասիմ ի պարս հեզոց և ընդ այսըս կաքաւեմ,
Մահու և ապականութեան ծառայեալըս,
Անողոքելի տանջեալըս,
Անփըրկելի մատնեցեալըս,
Անպատուաստելի հատուածեալըս,
Անարծարծելի շիջուցեալըս.
Անկազդուրելի խորտակեալըս,
Անհանդերձելի կործանեալըս։
Եւ եթէ պարտ է ըզսաստիկն աստանօր ասել
Անօրինեալըս անձին նախատինըս,
Ահա գըրեմ, գըրեմ
Եւ ոչ անխայեմ ըզխըռիւըս նիւթեալ գեհենին։
Ըստացուածըս նախանձու նորոյս Ադամայ երկնայնոյ,
ՈրպԷս և Կայէնըն առաջին հընոյն և հողեղինին.
Որ ունիմ ըզբընաւըն աստուստ ի յանձին
Ըզնըշանակ ամբաստանութեանըս,