Էջ:Armenian classical poetry vol 1.djvu/123

Սփոփեա՛ ի տխրութեանցս, հանգո՛ ի նեղութեանցս,
Փարատեա՛ ի վշտացս, հանդարտեա՛ ի խռովութեանցս,
Ապաքինեա՛ ի լալոյս, մերժեա՛ ի հեծութեանցս.
Հեռացո՛ի յողբոցս, կազդուրեա՛ի կականմանցս։
Աստուա՛ծ ողորմութեան և պարգևատո՛ւ քաղցրութեան,
Մի՛ զգրաւեալս արեամբ հզօրիդ
Անտես արարեալ՝ ընդ վայր կորուսաներ.
Կանգնեա՛ զհասեալս յափն մահու
Ի բազմավտանգ հիւանդութենէս։
ԲԱՆ ՁԳ

Բ.
Եւ արդ ընկա՛լ զայս հիւսուած բանի աղիողորմ հեծեծանաց,
Եւ հոտոտեսցիս յայս նուէր բանի անարիւն զոհի,
Թագաւո՛ր երկնի,
Եւ օրհնեալ սրբեա՛ զտառ մատենի այսր ողբերգութեան,
Եւ գրեալ դրոշմեսցես յարձան յաւիտեան
Ընդ հաճոյականացն սպասաւորութիւնս։
Կացցէ առաջի քո մշտնջենաւոր,
Եւ յիշատակեսցի ի լսելիսդ քո հանապազ.
Բարբառեսցի շրթամբք ընտրելոց քոց,
Եւ խօսեսցի բերանովք հրեշտակաց քոց,
Տարածեսցի հանդէպ աթոռոյ քո,
Եւ ընծայեսցի ի սրահ սրբութեան քո.
Խնկեսցի ի տաճար անուան քո,
Եւ բուրեսցի ի սեղան փառաց քոց.
Պահեսցի ի գանձարանի քում,
Եւ համբարեսցի ի ստացուածս քո։
Պատմեսցի ի յականջս ազգաց,
Եւ քարոզեսցի ի լուր ժողովրդոց.
Նկարեսցի ի դրունս իմաստից,
Եւ տպաւորեսցի ի սեամս զգայութեանց.
Իբր կենդանեօք զիմս պատմեսցէ
Խոստովանեալ զանօրէնութիւն.
Եւ թէպէտ վախճան ընկալայց իբր զմահացու,
Այլ յարակայութեամբ բանի այսր սոփերի՝
Գրեցայց կենդանի։
ԲԱՆ ՁԸ