Էջ:Armenian classical poetry vol 1.djvu/15

― Գնացէք, բերէ՛ք Արդար մեղուն,
Որ գայ, գովէ, հա՜յ, ծառս ու ծաղիկ։

Գնացին, բերին Արդար մեղուն,
Երեկ, յիջաւ, հա՜յ, ծառատկին.
Երեկ, իջաւ ծառատակին,
Ժուռ մանէման, հա՜յ, երնեկ ծառին.
Ժուռ մանէման երնեկ ծառին,
Բարև երետ, հա՜յ, թագւորին,
Բարև երետ թագաւորին,
Հազար բարին, հա՜յ, իր խօշ բախտին։

Աենք է՛ն Մեղուին հետ կէհէյանք,
Երբ մուտն ընկնէր, հա՜յ, հոն պառկէյանք,
Երբ մուտն ընկնէր՝ հոն պառկէյանք,
Քաղցըր ծաղկունքն, հա՜յ, ժողվէյանք,
Քաղցըր ծաղկունքն ժողովէյանք,
Քաղցրաճաշակ, հայ, մեղր շինէյանք.
Քաղցրաճաշակ մեղր շինէյանք,
Եւ մոմն աստուծոյ, հա՜յ, փէշքեաշ տայանք։

― Թագւո՛ր։— Յամէ՛։— Կի՞չ կիտէյայ,
Որ քոյ ծառին, հա՜յ, գովքն ասէյանք.
Թագւո՛ր, քոյ ծառտ էր խընկենի,
Է՛ր խընկենի, հա՜յ արմաւենի։

Թագւո՛ր, քոյ ծառտ էր նըշենի,
Էր նըռնենի, հա՜յ, էր մորենի.
Թագւո՛ր, քոյ ծառտ էր թըզենի,
էր նոճենի, հա՜յ, խընծորենի։

― Թագւո՛ր։— Յամէ՛։— Կի՞չ կիտէյայ,
Որ քոյ ծառին, հա՜յ, գովքն ասէյանք։
Թագւո՛ր, քոյ ծառտ խիստ լուռջ էր,
Ջուխք ու տերև, հա՜յ, խիստ կանանչ էր։—

Թագւոր նըստել էր ի թախտին,
Բարովվել էր, հա՜յ, հետ իր բախտին,
Աստընվորիս՝ ուրախութիւն,
Դատաստանին, հա՜յ, մէջ ղըրախաին։