Էջ:Armenian classical poetry vol 1.djvu/54

Տեսաւ լիք քակուռ էրած.
Նարեկեծին քոչիր էզար գետըն,
Զմեզար խաչակնքեց.
Մշակտիր էկան տեսան՝
Քակուռ խացն ի դարցի.
Մշակտիր զարմանք մնացին։
Նարեկեծին թորկից կինաց Ղարզիդու կապան.
Տեսաւ խովիւ մեռի,
Ոչխար մշուր ի մնացի։
էլաւ, յանտեղ յոթ տարի խովիւութին էրավ,
Զհախն առից, իտու հեթմքիր շախից,
– Հեթմ շախող Նարեկեծին
Գյառ, կէլ խըտրաց կերըծին,
էկին, տեսան, զարմանք մնացին։
Նարեկեծին թորկից, կինաց Մշու Էրկիր,
Կինաց մէկ մարտու նոքարութին.
Մարտն էլ շատ անխում պարտքնտէր էր.
էլաւ, զիւր կալ էրաւ.
Պարտքնտէրքիր էկան, ժողւան, էին յանդեղ.
էլաւ, թորկից, մտաւ ուր տուն, էլաց։
Նարեկեծին կանչից էն մարիրուն.
– Խաց կ՚ տանէք ՚ձի Փարը տեղ։
էսաց.
– Որ տյու խաց տաս, մենք շատ ալվար ինք.
Նարեկեծին քոչն էզար գետըն,
Շեղքն էլ խաչակնքեց,
էլաւ, բիրադի փարը տեղը խաց ետու,
Բիրադի կալիլ էլան, թորկին կյացին։
Նարեկեծին էկավ, կանչեց.
– Աղա, խուր ո՞րտեղն ի, մինք զխաց խուրինք։
Ըսաց.
– Դէ, կինա դէն,
Տյու էևիր իս վյուր իմ սրտին մանանեղ կ՚ ցանիս։
Ըսաց.
Տյու իլի, տիսի, բիրադի կայիլ էլած, կյացած։
Կնիկ էլաւ տեսաւ՝ շեղք աւել շեղքնի.
էկաւ կանչից.
– Մարտ իլի, զաղուն կրի տուն։
էլաւ, կանգնաւ․ զաղուն կրիցին,
Զխուրիր բիրադի լցին.