- Мне ти надо,- գոռում է Պուղանր և փափախով նշան է անում, թե գետն անցեք և միասին հետապնդենք թշնամուն
- Не приказано,- բղավում է կարմիր հրամանատարը։
Լևոնն առաջ է վազում, քիչ է մնում գետը քշի նրան։
Լևոնն այն կողմից շպրտում է երկար պարանը։
«Ջաղացատերն» ու նրա ընկերը խոսում են։ Ընկեր՝
- Ա՞նց ես կենում․..
«Ջաղացատերը»՝
- Բա հիմա էլ անց չկենա՞մ.․․
Պուղանն ուրախությունից գլխարկը գետնովն է տալիս։ Մակիչը մտնում է ջուրը, պարանի ծայրն առնում է։ Մի քանիսը հետևում են նրան։ Պուղանն ինչ-որ անհանգիստ է։ Դիմում է ընկերներին․
- Խոխեք, ռուսերեն ազատողին հունց կա՞սեն...
- Սլաբոննի,- ասում է մեկը։
- Բլեստյաշչի,- առարկում է երկրորդը։
Պուղանին ավելի է դուր գալիս երկրորդը, և նա բարձր կանչում է։
- Դա զդրաստվույետ բլեստյաշչի կրասնի արմի...
Պուղանը ևս մտնում է ջուրը։ Այն ափից պարանը քաշում են։
Լողում են կոմունարները, պղտոր ջրերի վրա ծածանվում է կարմիր դրոշը։
Ծագում է արևը։
ՀԻՆԳԵՐՈՐԴ ՄԱՍ
1
Գիշեր է։
Նստել են «սպարապետը», գնդապետ Կուռոն, Գեդեոն վարժապետը։ Մտազբաղ դեմքեր են։ Սկսվում է քաղաքացիական կռիվը։ Ո՞ւմ հետևից կգնա Զանգեզուրի գյուղը... Այլևս չի արշավում մուսավաթի բանակը, այլ գալիս է Կարմիր բանակը։
Դեռևս որքան կհաջողի նրանց դեմագոգիան... իսկ հետո՞...
Ցուրտ է։ Նրանց վաղը մռայլ է։
«Սպարապետը» դիմում է Գեդեոն վարժապետին։
