գրագետ ըլլաուն արգելք չէ ամենևին, և ուր մեծ կանանց սրահներու մեջ վերջին հաղթանակը գրագետներուն և արվեստագետներուն կը շնորհե նորաձևությունը:
Գրեթե ապահով ես որ «ֆեմինիսդ» մը պիտի դառնար «ֆեմինիսդ»ներու ըներության մեջ: «Ֆռոնտ»ին պիտի աշխատակցեր, կլլեցնելով անոր խմբագրերեն մատամ նեոռնին թե պատմության մեջ իր նախասիրած կինը Ակռաբինն էր, և մատամ Յուպեռթին Օքլեռին պիտի ձայնակցեր զինքը թաղապետության ընտրելի ներկայացնելու խոստումով, պայամանավ որ անկե դուրս ամենեն ջերմեռանդ երկրպագուն ձևանար նանրասեր կիներուն ու ապահովեր զանոնք թե կնոջ ամենեն մեծ արժանիքը իր վարսերու խոպոպիկը և թարթիչներուն ծարինն է:Այսպես պիտի վարվեր ոչ թե սկզբունքվ կեղծիքը սիրելուն պատճառավ, այլ իր կնահաճո մարդու գերին մեջ չթերանալու ասպետական բաղձանքով: Որովհետև իր սկզբունքները, միշտ ընտիր, բոլորն ալ մեծ հեղինակներու երկերեն քաղված են, ինչպես պիտի քաղեր իր դատերուն համար պետք եղած փաստերը օրինագրքեն, և բոլորն ալ այդ հեղինակներուն ոչ միայն բառերովը՝ այլ նույնիսկ անոնց լեզվովը կը բացատրվին թե՛ խոսած և թե՛ միջոցին. այնպես որ եթե իր Պոլսո վրա գրած հատվածներին մեկըկարդաս, կրնաս սորվիլ թե ինչ ըսեր է Աոսեն Հուսե կանանց համար, թե ինչ կարծիք հայտներ է Պյուֆոն գրեղներու մասին և թե ինչ մտածեր է Շերեր Զոլային նկատմամբ:Երբ իրեն հետ խոսակցիս, ամեն մեկ գաղափարիդ Թոժեն Սյուն է որ կը պատասխանե կամ Ժորժ Սանտ կամ Լամառթինը կամ Էոժեն տը Միռքուլը և դեռ ուրիշներ: Ու մտքեդ կ՝ըսես. «Ահա՛ շատ գրքր թարգմանած ըլլալու առավելությունը, որ ամեն մահկանացույի տրված չէ»:
Սակսյն ինչ որ ալ մտածեն ուրիշերը, ինք համեմատաբար հպարտանալու իրավունք ունի ըստ իս, դարուս ամենեն մեծ բանաստեղծին ամենեն մեծ գործը թարգմանած ըլլալուն պատճառավ, թեպետ նույնիսկ իր բառերովը կարելի թ ըսել իրեն համար թե «հայկական և գաղիական դպրությանց հավատարիմ և վառվռուն սիրողներեն և կրթության սպասավորներեն մեկն է»:
