Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Հոն կը շըրջի Աբովյանի մհեգ ուրուն,
80
Հոն Դուրյանն է լացած, տըխրած Պեշիկթաշ։
Ի՛նչ, կ՝ուզես քնա՜րն, որուն շանթերը մեջի՝
Պիտի հաճո չը մըռընչեն շատերուն.
Որուն վրայի քողն է սև քող մը խեղճի,
Թեպետ ըլլա մեջն արշալույս մը շողուն:
85
Ի՛նչ, այս քընարը կ՝ուզես, քնար սև փայտէ՜.
Այս՝ վերքերու գործի մըն է, այս է հուր.
Ապագադ է, այս՝ դագաղդ է, անո՜ւնդ է»։
Ես, անհողդողդ, ըսի անոր.
— Ըլլա՛, տո՜ւր։
|
|