Պետք է մեկներ [Դուն չմոռնաս որ բըռշոպին մեջ] Սակայն
հոն խառնուրդին մեջ հարվածի
[Հիշե որ վարն ոսկեղեն հերյունով «Մահ» գըրեցի] Չըմոռնաս
որ Սուրիդ վրա իմ Ոսկեղեն հերյունով
[Եվ զա՜րկ [թափով, ուժգինի հերոս, զա՜րկ] Ես «Կյանք
կա՜մ Մահ» գըրեցի։ 40-րդ
[Ազատության մեհյանին դըրան առջև կիսաքուն տողից հետո
Աստվածային գամփռն Է, ակռաներով [լուսեղեն] լուսացիր,
Ըստորագրին պատվածքն է հերոսներուն աննըկուն,
Ան հավատքս է անբիծ։]
34. (Էջ 186)
Ռազմիկ
12—13-րդ
Օդն ու կապույտը բարի են, նվիրական, տողերի միջև
Հեռո՜ւ իրենց ծոցեն նենգին մընացորդ,
Հեռո՜ւ սուտին, շահին, հեռին, մատնության,
Զազիր դիակն ու փըտությունն ավելորդ։ 22—27
Փեռեկած վերքերը դեռ կը ցավին
Հյուղակներու, զընդաններու խորերեն...
Իր սիրո ափն ելունդ ծգեց մեր ափին։
Մեր արցունքով արյունով հացն էր շինված,
Եվ մեր Ոսկրին ոսկոր, ջիղեն էր ջիղ ան
Սընված մ՝էր լոկ մեր ծյուրանքեն գոյացած. 30
Մեր պորտն իրար կը կապեր մոր մեկ աղիք. 32
Ու մատնեցին մեզ այդ շըթունքն ավասիկ։ 38
Թըշնամին մեր տուներուն մեջ, ռումբի բով. 46
Սիրտը ժահրի թակույկն է ալ խորտակված, 53
Չըլաս, ո՜վ կին, Դուն, որ պիտի չըտաս ալ
№ 13
5
[Չորս դին] Զինքը չի լար ո՜չ ոք, ո՜չ ոք չի սըգար. 11
Իր [բըբին տակ] համբույրին մեջ թույն չապրիր մատնության, 12—13-րդ
[Օդն ու կապույտը բարի են, [սըրբազան] նվիրական տողերի միջև
Հեռո՜ւ իրենց ծոցեն նենգին մընացորդ,
Հեռո՜ւ շահին, սուտին, [խեռին] հեռին, մատնության
Զազիր դիակն ու փըտությունն ավելորդ]։ 16
Եվ [հովի ձայնն, և կամ կաթիլ մը ջուրեն] ձայնն հովին, և
կամ արցունք մաստղերեն։ 18
Վերցուցեք օձն՝ որ կը թուներ [ծածկըված] թագնըված, 23
[Շըղթաներու և հյուղերու] Հյուղակներու և բանտերու խորերեն...
