1
Գիշերն հասավ. դեռ կարավանը կերթա 3
Երեք ժամ կա դեռ հասնելու Եվդոկիա, 5—8
Քանի մ՛օր է լուսին չը կա մեջ տեղեր.
Հոն, ուղիները չունին ջահ իրեն քով.
Լեոն իրեն շուքն իրեն ոտքին չի կապեր.
Ժայռն անդունդին հետ կը տափկե մութին ծով: 14—16
Մութն՝ ալ ահեղ կընեն շողեր խուսափուկ,
Վերեն՝ երկինք, վարեն՝ երկիրս գըրկըված՝
Կը պըրկեն, լուռ, մեջտեղեն ամեն թուխ բարձունք: 24
Անոնց ոսկրին մեջ կը ցանե դող մանձիր։ 34
Նիկիտ Տոնել,— մարդիկ ըզնա կը կոչեն. 36
Քաջի տիտղոսն առավ նա է՛ն քաքերեն։ 40
Իրենց վեպերն իր շուրթերեն լըսելով։ 42—45
Հայրն է՝ Տոնելն, մայրն՝ ամազոն մանշուշտ մեծ.
Իրեն օրոցքը մըրրիկներն օրրեցին.
Ժայռերու վըրա առաջի քայլերը փորձեց:
Այդ երգն՝ իրեն հորն ականջին խիստ քաղցր է. 50
Թե ոչ՝ կանցներ այդ ատեն այդ տեղերեն: 52
Մեկ մոտքին տակ իյնալեն վերք ճանչցած են: 57—60
Այսօր, տարեց կընե արվեստ՝ մանի
Ճերմակ գլխուն պահանջներեն ըստիպյալ.
Ծեր ճակատի մը կընճիռներն ավելի
Անձը սիրել կը ներշընչեն քան սոսկալ: 62
Ջորին գացած իր վայրերուն մեջ վարժ է. 65
Ո՜հ, մութին մեջ, հոն, չի տեսնվիր, ի՞նչ ձայն է.. 71
Օ՛ն, ետ դարձիր, ծալե կըռնակդ, հանդարտե. 74
Կը խըրխընջե մին, և մյուսն ալ կը խորհի. 76
Վաճառական մարդոց սիրտն, ո՜հ, կը սարսռի... 79—80
Կը մերկանա յաթաղանն իր պատյանեն,
Եվ թումբերուն կհենու՝ բըռնած զայն վըսեմ, 83
Որք կը կըտրեն զիրար, գիծե՜ր հըրեղեն: 86—87
Ձայնը չորս դին, հևհևանքով կոլորտի.
Կույր օդին մեջ կը դառնա սև մի հորձանք: 92—93
Զի մութին մեջ ձայնն անձեն իսկ է ազդու.
— «Չելլո պեյեն կուգանք, Եիկի՛տ, հանձնըվե.... 101—102
Եվ կը մոռնա ցավը՝ վըրեժն հիշելով»:
Կըսեն մարդերն. Եիկի՛տ, ծե՛ր ես, մի՛ փըքար. 119
Ձիամարտի մեջ մյուսներն ալ կարող են. 122
Կը ծամծըմեն բերնակապերն. կը դոփեն.
