Հուսկ նըշույլով մեյրեր: 39
Սուրբ շողեդ մի ճառագայթ
Ծ № 3
18
[Սրրտիս ներքև] Ներսըս ամբողջ կը վառին՝ 30—31
Հյուծած, հոգնած [կոնքիս] սրտիս հետ,
[Վառ արևեն] Կուսի աչքեն, ո՛հ, հեռի՜, 43—44
Որոնք հեշտանք [մերանավետ] սիրավառ
[Ունեին և ժըպիտ] Կը կըրեին, և խինդ մանհուն։ 47—49
[Մանկության մը] Մանկության հուր սերն ըզմեզ՝ ձիգ
[Կապած էր պինդ] Պըսակած էր, պանդո՛ւխտ եղբայր։
Մեր երկինքը [միշտ] հար պայծառ Էր,
Լ № 24
Մեր մանկության օրերն, եղբա՛յր,
Ո՛ւր մընացին, անմեղ օրեր,
Որոնք հեշտանք մը երանավետ
Ունեին և ժըպիտ մանհուն։
<5>
Ո՜րքան էինք մենք երջանիկ,
Հո՛ն, մեր գյուղին ծոցը խաղաղ.
Մանկության մը հուր սերն ըզմեզ
Պինդ կապած Էր, պանդուխտ եղբայր։
Մեր երկինքր միշտ պայծառ Էր, <10>
Սև սև ամպեր չուներ բընավ.
Մեր վարդերը փուշ չունեին.
Գիշերն աստղեր. միշտ լուսին կար։
Գետեզրը կամ մարդերուն մեջ,
Կը վազեինք թիթռաց ի տես, <15>
Եվ հուսկ մենք ալ հոգնած թիթռանք՝
Իրարու պիրկ կը հանգչեինք։
Մեր դեմքին վրա խինդ ու քըրքիջ
Կը թըրթըռային արցունքն հազիվ
Թե կը ծըներ, թռչնո մի՜տես՝ <20>
Շուտ կը ցամքեր դեռ աչքի մեջ։
Մեզ համար չէր վիշտր կենաց,
Նոր կոկոններ էինք դարնան.