8—9-րդ
[Իբըր հուրի մ՛ գինեհար տողերի միջև
Լուո, ձյուն ամպի մեջ իյնար] 10
Հեղեղատին [մորը] տիղմը գըրկեց, ժայռին ցած. 15
Իրեն որսով անվերադա՜րձ ալ այս հեզ՝ 17—18
Եվ դիակ մ՛ ալ աճյուն դարձավ. [գունագեղ] իսկ հյութեղ
Աճյուն մ՛ալ իր զգեստն հագավ դալարին] թարմ տունկ
մը եղավ հողեն տաք։ 21
Այն ի՞նչ [օվկիան] հեղեղ է՝ կավրե, կը կըրծե. 23—24
[Հագներ ծառը նոր կեղև] Իբր հագներ գին նոր կեղև
Եվ կամ թըռչնիկը ալ նոր [փետուր] թև։ 29
Եվ Մահը միշտ կը քանդե 30
Վերջինն, ագա՜հ, կիզող խորշակն ու [դագաղ] մանգաղ։ 36
Կուրծքին կոկոն մը՝ [ճըզմելով] կոխելով ծաղիկներ, 43
Եվ ապերախտ Մարդեն ալ դե՜պի Աստված։ 53
Եվ Բաճկոնի [հին ու մին] գունատ, հին, 56—57-րդ
[Կամ մոլուցքոտ կեղծ համբույրն
Քղանցքին վրրա ոսկեհուռ։] 60
Եվ [կարիքի] կիրքերու կոհակաց, 62
Դեպի Փառքին՝ մագըլցումն է [տենչալի] փափաքոտ 68—69
Օր մը արդյոք պիտ գըրկե՞նք [մենք զանի] այդ Ապագան
Երբ, ի՜նքն անհուն, [Աստված—Անհունն ընկըղմի] սուգի
Անհունն հավիտյան։ 72
Անգի՜ն ամպեն, անգի՜ն լուսնեն, [աստեղց] աստղին վրա՝ 76—77
[Աստուծո մեծ պատուհասն է արդեն մեզ] Արդեն Աստված
ըզմեզ պատմեց այն օրեն
[Որ մարդուն տըվավ վերելքի տենչն հոգեկեզ] Երբ
մարմնույն մեջ դըրավ հոգին լուսեղեն 79
Իրեն արմատը [առեր միր հետ ամպին վրա] լավ
մհողին Է խըրեր... 84—85
Բազուկներն վեր, դեպի Անոր հուսկ հառած՝
Մեղրամոմի պես կը հալի, ամոթխած. 88—89
[Կա՛ց] Կեցի՜ր, լռության, խոր, քստմնելի, սըրտակե՜զ,
Ջինջ գիշեր մ՝Էր, խորհըրթավոր [պահը] ատենն այն՝ 96
[Եվ հոգվույն կու տա ահավոր վիհը] Եվ մեր
հոգվույն կը բանա վիհ մը խոկման։ 103
Լանջքեն՝ անոր կու տար ցույց 112
[Երազն անոնց զոր պատմեցի վերն, դողով] Զոր առջի
մասն երգիս պատմեց սարսուռով. 119
Ինչո՞ւ... «Ահա՛ մեն ալիքներ լըռեցի՜ն. 124—126
[Հարկ է նամակ մաղավնույն տանք, և օդաչուն] Հարկ է
մեզի հետ խոսին հին հին դարեր՝