Միասին ենք. «Ներսըս, կը զգամ, սերն ամբողջ 9—6
նույն ինք վարդն է՝ հագած մարմինը դողդոջ.
Կը զգամ [թե բան մը կը դըպչի] տաք շունչ մոր թև կու
տա իմ հոգվույն։
Ոսկին ոսկի անուրջներուս, հրաբորբոք,
Հուսկ ձուլեց սա չըքնաղ թերափն Աստըղկան:
[Շըրթունքներս ալ չեն տըվայտեր] Ալ շըրթունքներրս չեն
ըսեր. Ե՜րբ արդյոք...
Էությունս է՝ որ կը հըծծե. Ոհ, ո՜րքան:
Մարմինս ամբողջ կարծես սըրտիս մեջ կըզգամ՝
Եվ սիրտս ամբողջ մասերուն մեջ իմ մարմնին.
Արդ ինձ համար՝ ծըռած կուրծքի մը փարթամ՝
Իդձն է վայելք, խոստումը՝ ուխտ, սերը՝ կին։
Ես կըմբըռնեմ թե մեկ չեմ, իմ մըտածման 21—48
(չկան) 49—50
Զիս կառնե [սարսուռն ինձ] դողը հիմենյան սարք բարձի.
Պիտի փըթթի համբույրս ահա իր ճակտին,
ՄԿ
36—37
Կյանքն իր գինին կու տար, հասակն՝ չէր չափեր։
[Վաղվան մեջ] Ապագային՝ պիտի գըտնե՞նք այդ Անցյալ՝ 54
Հոն ցող մերկնի կա թե [համբույր] արցո՛ւնք մը կենաց. 56
Զինքն ինծմով՝ ինք, զիս իրմով՝ [ինք եղած] [լըրացրած]
ես կազմըված»։
30. (Էջ 340)
№ 13
5
Տխուր ճակատս՝ որ [քուրայի] հընոցի տաք խուփ մէ։ 80
Հարպիաներ են ճապռավոր, [լեզուներ] ոհմակներ
ՄԿ
1—3
[Սըրբազան հայր] ժամը սո՜ւրբ է։
[Մեղանչեցի] Ո՛վ Գողգոթա, թողությո՜ւն։