ներկա աննպաստ պարագաներու մեջ ոչ միայն չէինք կրնար խորհիլ Ուսումնարանին մակարդակը բարձրացնելու, այլ նույնիսկ երկյուղ ունեինք, թե ի՛նչ միջոցներով պիտի կարենայինք ուսուցիչներու ամսաթոշակներուն վճարումն ապահովել։ Այս կետը կարևոր էր մեզի համար, որովհետև գիտեինք թե կարելի չէր օգտակար գործունեություն մը սպասել ուսուցիչներե, եթէ մենք մեր կողմանե կարող չըլլայինք կատարել մեր հանձնառությունները հանդեպ իրենց։
Ուսումնարանիս մատակարարությանը մասին ամփոփ գաղափար մը տալու համար Ձեզի, հիշենք անոր ծախուց և հասույթից գլուխները՝
Տնօրենություն, 20 ուսուցիչ, որոնց 8 ֆրանսացի և 12-ը հայ, սպասավորներ, վառելանյութ, զանազան նորոգություններ, տպագրական և այլ մանր ծախք, տարեկան 1035 օսմ․ ոսկիի կը հանգին։
Ասոր փոխարեն իբրև հասույթ ունինք․
|
որով պյուտճեն կը ներկայացներ 135 օսմ․ ոսկիի բաց մը։
Խնամակալությունս այս վիճակին դարման մը խորհելու մտահոգության մեջ էր, երբ բարեսեր անձնավորության մը ինքնաբերաբար տասն օսմ․ ոսկիի նվեր մը ըրավ Ուսումնարանիս։ Այս առաջին հաջողությունը արծարծեց մեր եռանդը և մղեց զմեզ ավելի վստահությամբ, դիտելով ապագան, հասույթի նոր ազբյուրներ որոնելուԼ