քանի որ կորսվածը արդեն վայելված է․ այսպես վարդաջուրի դատարկ սրվակը հեռավոր օր մը մեր դարակներուն մեջ կը գտնենք։
Լավ նկարած էիք դերան։ Ձեր գրչին տակ հրաշալի էր ան, Ձեր գրչեն դուրս՝ նողկալի։ Պիտի գրեմ, հոժարակամ, բայց կը վախնամ, թե Ձեր նկարը կրկնեմ՝ եթե չեղծանեմ գոնե։ Պիտի գրեմ, սպասելով խանդի մը լավագույն թափերուն։ Եթե Դուք հոգ դոդոշ մը գտնեք՝ ղրկեցեք, իբրև կաղամար այդ նյութին, թույնն՝ իբրև մելան, խայթ մը օձի՝ իբրև գրիչ, և իր ճակատը իբրև քիմուխտ մագաղաթ, զի ճակտին կուզեմ գրել։
Հուսամ, թե ամեն պարագային Վանքը երբեք մտքեն իսկ պիտի չանցնե զայն ընդունիլ։
Ահս՝ քաղաքականության մեծ սխալ մը պիտի ըլլա․ նկատի առնելով անոր հոգեբանությունը (եթե ունի հոգի)՝ զայն նորեն Վանքին մեջ մտցնելը ջորյակի առաջին սերմը ձգել է։ Լավ է կապան փոխե և երթա սնգույրի և շպարի խանութպան ըլլա։ Այս է իր եզական կոչումը, կոչումը, որ ավելի իր սքեմին ներքև է, քան թե սրտին մեջ։
Կը մաղթեմ քաջողջություն՝
80. <ԱՆՀԱՅՏ ԱՆՁԻ>
Chere mamar,
Quand approche le moment de ton depart, deja ma sensibllite m’avait eloigne de toi. J’etais a ma fenetre, quand tu entrais dans la volture. Men coeur Uittalt et je buvals mes larmes. La tristesse que j’eprouvals de ton depart etait plus grande que la Jouissance de ce premier jour ou Je t’ai connue.
Volte <hult Jours>que je pense a toi. Je sens<. . .> le vide de la maison et le vide de mon coeur. Cetait la deuxfeme fols que Je perdais une maman, dont le souvenir
