je garderai avec<veneration>dans mon ame fievreuse conime on garde une image sainte d’un livre de priere.
Quelquefois quand Je suis dans ma chambre, trouble des Inquietudes Վճշ la vie> et de mes Imaginations poetiques, je sens entendre encore ta voix faibie et ton toux rythmique qui me vlennent faire rappeler ta souffrance et torturer mon ame.
Je me demande quelquefois—est-ce qu’elle est guerie, est-ce qu’elles puissent la guerir saine, les charitables soeurs? Je me demande ceci et plain de rayons de ton nom, je sors fievreusement et ]e passe chez Mm€ Wohens pour demander tes nouvelles et de lui dire mes nouvelles pour qu’elle te porte-<jespectueusement>.
Սիրելի maman,
Երբ մոտեցավ մեկնելուդ ժամը, իմ զգացողությունը ինձ արդեն հեռացրել էր քեզնից։ Լուսամուտից ես տեսա, թե ինչպես դու կառք նստեցիր։ Սիրտս ուժգնորեն բաբախում էր, կուլ էի տալիս արցունքներս։ Քո մեկնումի պատճառած վիշտը ավելի ուժգին էր, քան քեզ առաջին անգամ տեսնելու ուրախությունը։ Բավական է, որ մտածեմ քո մասին և անմիջապես զգում եմ դատարկություն տանը և սրտումս։ Երկրորդ անգամ է, որ կորցնում եմ մի maman, որի հիշատակը <ակնածանքով> կը պահեմ իմ ջերմեռանդ հոգում, ինչպես պահում են սրբապատկերը աղոթագրքում։ Հաճախ, իմ սենյակում, անհանգստությունից և բանաստեղծական ցնորքից խռովահույզ, կարծես լսում եմ քո թույլ ձայնը և միալար հազը, որոնք ինձ հիշեցնում են քո տառապանքը և տանջում հոգիս։ Երբեմն ինքս ինձ հարցնում եմ, արդյոք նա բուժվե՞լ է, արդյոք գթության քույրերը կկարողանա՞ն նրան բուժել։
