— Եթե ինձ համար կաթ կբերե՜ս...
Լուն թռչկոտելով հասավ կովին և ասաց.
— Կովիկ-կովիկ, կաթիկ տուր, կաթը տանեմ կատվին տամ, կատուն մուկին չդիպչի, մուկը քաշվի հորիցը, հորիկը ինձ կուտիկ տա, կուտը տանեմ հավին տամ, հավիկը ինձ ձագիկ տա, ձագիկը տամ ագռավին, ագռավը քաշվի կաղնուց, կաղնին ինձ կաղին տա, կաղինը տամ խոզիկին, խոզիկը ինձ մազիկ տա, մազից շինեմ մի պարան, պարանը գցեմ առուն, մրջյուն եղբորս ազատեմ։
Կովը պատասխանեց.
— Եթե ինձ համար խոտ կբերե՜ս...
Լուն գնաց դաշտից մի խորոմ խոտ քաշեց, տարավ կովին տվավ:
Կովը նրան կաթ տվավ, կաթը տվավ կատվին, կատուն հաշտվեց մկան հետ, մուկը հորին չդիպավ, հորը լվին կուտ տվավ, կուտը տարավ հավիկին, հավը նրան ձագ տվավ, ձագը տարավ ագռավին, ագռավը թռավ կաղնուց, կաղնին էլ կաղին տվավ, կաղինը խոզին տվավ, խոզիկը մի մազ տվավ, մազից պարան շինեց, պարանը կամուրջ գցեց, մրջյուն եղբորն ազատեց։
ԱՇԽԱՏԱՍԵՐ ՇՈՒՆԸ
Շունը պահպանում էր իր տիրոջ տունը: Նա տեսավ մի մուրացկան բակումը կանգնած, սկսեց վրան հաչել:
— Սիրելի,— ասաց աղքատը,— բարի եղիր և խղճա ինձ, ահա երկու օր է ոչինչ չեմ կերել։
— Ես էլ նրա համար եմ հաչում, որ տանեցիք լսեն ձայնս և քեզ բաժին բերեն,— ասաց շունը:
— Եթե այդպես է, խնդրեմ բերանդ դեպի տունը դարձնես և այնպես հաչես,— ասաց աղքատը, որ տնապահ շանը աշքատասիրությանը չէր հավատում։
