Էջ:Grigoris Aghtamartsi, Taghs (Գրիգորիս Աղթամարցի, Տաղեր).djvu/29

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Jump to navigation Jump to search
Այս էջը սրբագրված է

|Խաթայ՝ մերձ սահմանաց Չինումաչինայ,
Եւ անդ լինի ռաւանդն չըքնաղ լինին գայ.
Անդ է նահատակեալ առաքեալն Թումայ՝
Հարեալ ի Մըշդիհէ. այսպէս գըրեալ կայ:

Եւ են աշխարհն ամէն կռապաշտ հաւասար,
Ոչ ճանաչեն զորդի, սուրբ հոգին կամ զհայր,
Զանեղ աստուածութիւնք անձինք հաւասար,
Զստեղծողն արարածոց և ըզլոյսն անճառ,

Զիջումըն միածնին յերկիր հեզաբար,
Ջմիանալն ի բնութիւնս, որ մարմին էառ,
Ջբևեռիլն ի խաչին, զդժոխոցն աւար,
Նըստեալ հօր ընդ աջմէ ի քրովբէից կառ:

Անտեղեակ ւ անծանօթ են այսըմ շնորհի
Աշխարհըն Խաթայու, զոր այժմ փշեցի.
Չասեն զմիւս անգամ գալուստն Յիսուսի,
Որ կեանք և փրկութիւն է ամենայնի:

Եկեալ ի Իաթայու զօրքըն հեծելին
Եւ դէպ ի յարևելս չըւեալ գընացին.
Եւ ազգ մի բովանդակ զամէն գերեցին,
Զոր ի լեզուն իւրեանց ղալմուղ կոչէին:

«Ջմանկունքըն գերելոցըն վաճառէին,
Յորմէ առեալ տըղայ մի Մըխիթարին,
Տանէր խընամք նորա զինչ իւր զաւակին.
Ապա դէպ ի յաշխարհըս մեր դիմեցին: