քո արակվեր Մասիսի մեջ, որքան ալ օգտակար ըլլային յուր հ■> եթերցողներուն. լավ Է, կ'ըսեր, որ ընթերցողներս վնասվին յ-ան թե Մասիսի լեզուն։ Զարմ անալի չպիտի թվի անշուշտ, եթե հայտն եմ, որ երբեմն սկզբունք ալ կը գոհեր լեզվին. ե եթե ասյսւկեղրոնսւցակւսնությանՏ դեմ այնքան հարձակեցավ 1 $72 - ին' պատճա ռն ապակեդրոնացակսյնությաք։ ազգին «[նասակւսր ըլլալը չէր, այլ յուր դժվարահնչելի և երկար րւլալն Էր։ Կեդրոնացումթ, կր պնդեր, մեր ազգին համար մսմենեն [սւվն Է. վասն ղի, կ'րսեր—մտքեն— կոկիկ բառ մ'Է ե սւկան ջին անուշ կր հնչե. մինչդեռ, կ'ըսեր— մտքեն — կործա¬ նում Է մեր ազգին ապակեդրոնացականությունն որ ճաշակի յւեր ականջներոլ խորթ կուգա։ Եթե այն ատեններն ապակեւլ- րււսսւցսւկանությւսն տեղ ապակեդրոնում կամ տարակեդրոն քառը առաջարկվեր' շատ հավանական Էր, որ ազգին շահն ■ւսզգին ականջներոլ չզոհվեր։ Ենչ որ ալ ըսեն յուր թշնամի¬ ները, գոնե կը միաբանին այս կետին վրա, թե բավական ձքոկած Է աշխարհս։բար լեզուն. և այս ճշմարտության հա- մոզվելոլ համար 1850-ի աշխարհաբարները կարդալը հերիք Է։ Չմոռնանք խոստովանիլ, թե Ութուճյան յուր քերականու- նրսն^ մեջ ներ դաշն ակութ յան առաջին տեղ տված ըլլալոէ£ բավական քառեր հարստահարած Է, շատ քառեր սպաննած Է, բայց այս դարուս մեջ ո՞ր բարեկարգությոլնն առանց արյան կարելի եղած Է, որ աշխարհաբարի բարե կար գության համար գոհողություններ չըլլան: Ուրիշ խմբագիրներու պես շաբաթն անգամ մը չփոխեր յ/ււբ կարծիքները։ Թերևս առարկվի, թե կարծիք ըսվածը լա¬ թի պես Է, մեկր շատ լաթ ունենալու Է, որ շաբաթն անգամ մր կարենա փոխել։ Կարծիքներու մասին աղքատ չէ ինքը, մանավանդ թե ղինքը աղքատ ամբաստանողներեն շատ ավե- լի հարուստ է, բայց զանոնք չփոթելը այն հիման վրա հաս- տատված է, թե մսւրդս այն ատեն փոխելու է կարծիքը, երբ կը հիննա և ա՛լ չգործածվիր։ Ամեն կարծիքներն իրարու եաեե գործածելը' ըստ մեզ, միտքը շռայլության վարժեցու¬ իլ է, և ինքը շատ խոհեմությամբ կը վարվփ յուր կարծիքներ 55
