— Որ Օրտուի մեջ.
— Անատոլուի Օրտուին մեջ։
— Բժի՞շկ էիր թե վիրաբույժ։
— Ո՛չ վարժապետ:
— Օրտուի մեջ ի՞նչ դաս կուտայիր եղբայր:
— Հայերեն, ֆրանսերեն, թվաբանություն, աշխարհագրություն և այլն և այլն:
— Ի՞նչ կըսես եղբայր, Օրտուի մեջ զորքերուն դաս կուտայիր ատոնք։
— Ո՛չ, բարեկամ. հայոց դպրատունը հայ տղայոց դաս կուտայի։
— Հասկցա՛. այսինքն Օրտու քաղաքին մեջ հայոց դպրատունը աշակերտներուն դաս կուտայիր, այնպե՞ս է։
— Այո՛, հոն դաս կուտայի։
— Շատ աղեկ, հիմա հասկցա․ է՛յ, աղեկ ա, հոն հայերեն ֆրանսերեն, թվաբանություն և այլն դաս կուտայիր ու հիմա ինչու հոս մինակ հայերեն դաս տալ կուզես։
— է՛յ, հոն օռտուլուխ էր. անանկ բաներու չէր նայվեր․ անոր համար ես ալ հոգ չէի ըներ, բայց հոս մանավանդ հիմա վարժապետները քննության չըքաշած աշակերտներուն երեսը չեն ցուցներ կոր։
— Ըսել է որ մինչև հիմա դաս տվածներուդ մեջ գոնե հայերենը գիտցած ըլլալուդ վրա վստահ ես:
— Ատոր տարակույս չունիմ։
— Շատ լավ. թեզի հիմա նամակ մը տամ, առ Այա-Սուլուքի դպրոցին հոգաբարձուներուն տար ու անոնց հետ սակարկուքիունդ ըրե, գործի սկսե, քանի որ վստահ ես քու գիտցածիդ վրա։
— Շատ աղեկ, հրամանքնիդ անհոգ եղիք. ես ձեր երեսը սև չեմ հաներ․
— Ավելի կը փափագիմ, որ քու երեսդ ճերմակ հանես:
— Ատոր համար կասկած պետք չէ՛:
Նամակ կառնե վարժապետը կերթա:
Ան կը ճամբես կերթա, կը նայիս ուրիշ մը կուգա։
— Պատիվ ունիմ ձեզ բարևելու մյուսյու:
Խոսքը կարճ ըլլալու համար Աստուծո բարին կըսես։
— Կը ներեք, եթե ձեր ազնվության ձանձրություն չըպատճառեր իմ նվաստությանս ունկնդրություն շնորհել փոքր ինչ ժա-