Վըտակը ժայռից ներքև ե թըռչում,
Թափ առած ընկնում քարերի գըլխին,
Զարկում ավազին, շաչում ե, ճըչում,
Ճըչում անհանգիստ, փըրփուրը բերնին։
Ինչպես ծերունին, ձենով պառաված,
Ձայնակցում ե ժիր թոռնիկի երգին,
Այնպես ե ծերուկ անտառը կամաց
Արձագանք տալի ջըրի աղմուկին։
Սակայն բնության զըվարթ համերգի
Ունկնդիրն անխոս ու հավերժական,
Ժայռը մտախոհ՝ իր մըռայլ մտքի
Յետևից ընկած լսում ե նրան։
ԳՈՒԹԱՆԻ ՅԵՐԳԸ
* * *
Արի՛, գութան, վարի՛, գութան,
Օրն եկել է, ճաշ դառել,
Առը շուռ տուր, խոփիդ ղուրբան,
Օրհնյալ է աստված, հորովե՜լ։
Քաշի՛, եզը, ուսիդ մատաղ,
Քաշի՛, քաշենք, վար անենք,
Ճիպտի՛ն արա, քըշի՛, հոտաղ,
Մեր սև օրին ճար անենք։
