պաշտությունը պակասում էր։ Եթե վաճաոականներն առուտուրի հետ նաև վաշխառությամբ էին պարապում, հոգևորականության մեջ էւն գարգանում էր կաշառակերությունր. «բարձու և ի քաՀանայից երկիւղ և քնարոլթիւն սրրութեան,* նեղին և մդին յերձևնալ ի ոեղանն–– և զ՚^յն ի արեա– թոյ», գրում է Ա. Լասաիվերացին (էջ 80). Մևե Հարսաոէթյուն էին դիզում եպիսկոպոմսևրը. Պեարոս Օէրղարոլ^իւ մականվոյևվաե Գեսւաղարեք կաթողիկոսը (1019—1050 թ–). որ խաոնվել է և. ցաղաքական գորեերի և բարի Համբավ չի թողել, ունեցել է մեե Հարսաություն. էՈւնէր կաղմութիւն Հայրենեաց՝ տուեայ ի թագաւորացն Հ“յ"0՝ ^է՚^Ղ 9^1 անուանի և մեեանիաո և շաՀաւէա ընաէր ընաիր, նոյնպէս և եպիսկոպոս ^ի^գ ^արիւր փաոաւոր և ղաւաոաաեսուչա ի վերայ եօթն Հարխր թիմի. Հանապազ երկոաաոան եպիսկոպոս և չորս վարգապեա ի ԱէանՆ Հայրապեաին և վաթսուն երէց ի կրմնաւորաց, և յաչխարՀականաց՝ Հինգ Հարիւր, Եւ չէր նուասա աթոո Հայրապեաութեսճ/ն քան գթագաւորոլթեանն Հայոց, նա Հայրապեաոլթեանն թաղում և անՀամաբ և Հրա եկեղեցեացն և ոաս/սն ալի յեեութեամր ( ահարըսա ,ւթյամբ ւցևալէ՝. նայելով որ նա մեե կալվաեաաեր է եղել, անձամբ էղմաթիվ Հայրենական գյուղեր, որոնց Հեա էՕուրմաոի բերղավանի նման նշանավոր կալվաեքըՅ՝, չի քաշվել ըսա մամանակի ոգու նաև արեաթասեր լինելու և մեե գանձեր ձեսց բերելուս ^^>անղի յոյմ սիրող էր գանձուց Պետրոս, որ և բազումք վասն այնր եպերէին քնա յ*ւ կաթողիկոսի իջխանությւմն ներքո գանվոզ 500 էգաւաոաաես սուչա եպիսկոպոսների մի մասն արեաթսիրության և Հարսաություն կուտակելու վերաբերմամբ* Հետևելիս են եղել իրենց վեհին. Երթ սելջոլս կյան թուրքերն տոնում են անպարիսպ Սրենը, էՀոչակավոր ե թազմամ֊ բոխ քաղաքն Հայոցա, կոտորում ու կողոպտում են. է Այլ զոսկւոյ ե զար– եաթոյ ե զդիպակաց աւելոքգ է ասել»,–գրում է Մաաթեոս ՈւոՀայեցին՝ խոսելով մեե կողոպուտի մասին,* ե շարռհւակում, էԲայց զայս բազում ^պամ ցաե»/ կ մեք ի թ-ոմաց յագագա ցոքԽպիակապոոֆն՝ ճւււ»չ) որ -Գալթո,.կ, եթէ զգանձաաունս նորա ԱբրիՀիա. էտս ե քաոտսսւն ուղտ րտրձան ղգանձարանն նորա. ութ Հարիւր վեցկի լուե, վեց եզ լետե ••(■Օք) եզտնց ելանէին ի տանէ նորա». Ահա իր կաթո¬ ղիկոսին արժանի զավաոաաեսոլչ եպիսոպոսը, Անշուշտ չափազանցություն հ“. Ր^յց "յ" էլ հարստության մեեությունից, նմանակի բտբոյակւ^ անկման մասին, քոա պարզ գազափտր է տալիս Հետևյալ ավմեգությունը. 1032 թ, խավարում է արեգակը, միաժամանակ և երկրաշարժ է լինում, նույնը կրկնվում է ե 1038 թ.. ՀովՀաննես Սմբատ թագավորը ե Պետրոս կաթողիկոսը մի քանի իշխանների, որոնց թվում ե Գրիգոր Մագիստրոսին, ուղարկում են Սևանի* ւտեե, էչ ՝ ռ-աթէ.. ՈւոՀա,եւի. *այա%ա1լագէււթիւն, ^–,–,
- $. Տևք Պեաքոա ճ. ԳԽ-ագաք», 1807, էչ 1Տ,
■ Տ. Լա սա., Պ-ա»., էք 80. • Մաաթ. Ոլ.ՀայԽ»է, ժամանակագքոլթխն, էք 103,
