Էջ:Manuk Abeghyan Collective works vol. 3.djvu/488

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված է

ընդ միմեանս րերէինէ և աչսպէս համագունգ ընդ միմեանս հարեալք՝ հակառակութիւն և ի կռիվ պաչքարէին. և միշտ սուր յազդեր ունելով՝ բազում ևս քան զթշնամիսն հեղուին ի միմեանը զարեան ճապաղիս, և առ Հասարակ թեան և զգեօզս և զասսնս և զագարակս, աքք և զաոմւս իւրեանց քանդէին ձեռօք իւրեանց. և թեան գաան սլաանաո.ք ճինիցն՛ եկելոց ի վերայ մեր» Եվ ինչ պիտի լիներ կաթողիկոսի Պատմության եզրակացությունը, բայց եթե այն դիմումը, որ նա իր կոչման վայել կերպով իբրև խնդիր ու խրատ ուղղում է Հայաստանի մեծամեծներին իր գրքի վերջաբանի մեջ, կոշ անելով նրանց, որ լսող լինին իր «քաղաձայնութնան: Եվ այն ժամանակ, հավատացած է նա, ոչ թե թշնամիները հայերին, այլ հայերն իրենց թշնամիներին գետին կտապալեն։