Jump to content

Էջ:Mikael Nalbandian, vol. 1.djvu/117

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է
ՍՈԻՐԲ ՄԵՍՐՈՎԲԻ ՏՈՆԻՆ

Մովսես թեև օրենք տվեց,
Բայց գիրը կար շատ առաջ,
Մեսրովբ ազգերին գիր տվեց,
Չարժե՞ սա մի խաշնարած:

5 Այո՛, և սա արածում է,
Բայց հայ ազգի գառները,
Սորա հոտը լուսակիզն է.
Ի՞նչ էր քուրմ Հոթորինը:

Գոտեպնդած մե՜ծ Պարթևի —
10 Սահակի հետ միասին,
Աշխա՜րհ ծնան, լո՜ւյս աշխարհի.
Մա՛հ, մի՛ մոտեցիր սուրբին։

Հուր լուսաճեմ նշանը վառ
էջմիածնից Օշական
15 Դագաղին վրա բռնած պար՝
Չէ՞ր բուն լույսը Մեսրովբյան:

Նա Մեսրովբին՝ աստղերից վեր
Գրեց անուն բոցավառ,
Թող գան, երթան բյուր-բյուր դարեր,
20 Նորան չի տիիրիլ խավար։

Յո՜ւհա՜, ծթռած իմաստակներ,
Վասակի զարմ ուրացող,
Ո՞ւր եք նամաղուլ բեհսաբներ
Անում, որպես հերձվածող։

25 Իբր. «Մեսրովբ պարտական է
Սըվազցի Մխիթարին.


117