Էջ:Mikael Nalbandian, vol. 1.djvu/66

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է


ՃՇՄԱՐՏՈՒԹՅՈՒՆ

Մա՛րդ, իմացիր դու աշխարհը,
Ունայն են քո հոգսերը.
Մի՛ տառապիլ զուր բեռի տակ,
Մի՛ չարչարիլ քո անձը։
5 Նայիր մի պարզ դու կազմության
Հողագնդի շրջանին,
Կտեսնես այնտեղ, անտարակույս,
Եվ քո պատկերն առանձին։

Անցավոր է ամենայն ինչ
10 Այս աշխարհքում մեզ հայտնի,
Մեզնից ոչ ոք և մի խեցի
Յուրյան հետը չի տանի։
Շատ թագակիրք, շատ մեծատունք,
Անբավ գանձի տեր իշխանք,
15 Ստորերկրյա օթևանում
Ունին կտավի լոկ պատանք։

Երանի՜ թե նոցա համար
Այս գեթ լիներ մշտական.
ՉԷ՛, կփթի նա շուտ, ինչպես
20 Բնությունը դրել է պայման ։
Այն, որ աշխարհի երեսին
Անտուն, անտեր ու մերկ էր,
Հավասար է մեծատան հետ,
Որ դիպա շոր հագնում էր։

25 Երկուսի էլ չոր կմախքը
Խավար ու գեջ հողի մեջ
Պիտի փթեն մի օրինակ,


66