Պառավը, մի փոքր հարբած,
Յուր թոռների առաջև,
Թառամ գլուխը շարժելով
Մեղքերն հայտնեց բացերև։
5
«Կյանքիս անցած օրերում,
Ո՞րքան մարդ էր ինձ սիրում․
Ես ապրել լավ գիտեի.
Ու՞ր ես, իմ ջերմ մանկություն է
Իմ սպիտակ ձեռք փափկամորթ, 10
Կանոնավոր, սիրուն ոտք»։
— Մի՞թե թույլ էիր տալիս,
Մեծ մայր,— թոռները հարց արին։
«Ո՛հ զավակներս, գիտեի
Գեղեցկության իմ գինը, 15
Մինչ հասակը չէր անցել
Տասն և հինգի մյուս կողմը,
Չէի քնում գիշերներ...
Ես ապրել լավ գիտեի.
Ո՞ւր ես, իմ ջերմ մանկություն. 20
Իմ սպիտակ ձեռք փափկամորթ,
Կանոնավոր, սիրուն ոտք»։
— Եվ դու, մեծ մայր, դու նորանց
Սիրո՞ւմ էիր, ինչպես քեզ,
Պաշտում էին սիրողքդ, 25
Որ պատմում ես այժմ մեզ։—
