գրում, որովհետև նա «քաղցրախոսություն» չի սիրում. միայն շնորհակալություն եմ հայտնում նրան¹ իմ մասին հայտնած շատ բարենպաստ կարծիքի համար, բայց, թվում է, թե դա մի փոքր չափազանցրած է։ Եվ այսպես, կրկին ցտեսություն։ Այդ Պենելոպեի ձևն է, երբ նա Ոդիսևսի վերադարձին էր սպասում։ նամակ գրիր տուն և ողջունիր բոլորին, ասա, որ ես ողջ-առողջ եմ, և որ մենք առաջվա նման տեսնվում ենք։ Թերևս դա իրականանա։ Սպասելով տեսակցության կամ անհաջողության դեպքում՝ գոնե հանգամանալից նամակի,
քո հավատարիմ եղբայր՝
Հ. Գ․ Ֆոշեի գիրքը ժամանակակից Անգլիան ուսումնասիրելու համար միանգամայն անպետք է։ Խելքս չի հասնում, թե թարգմանիչներն ինչպես են հրապարակ հանել առանց ծանոթագրությունների, in modo crudo: Այդ վերնագիրը՝ «Очерки Англии» որոշակի է, մինչդեռ գիրքը Անգլիայի ներկա վիճակին չի համապատասխանում։ Այդ գիրքն այժմ ավելին չէ, քան Անգլիայի վիճակագրության և քաղաքակրթության համեմատական ուսումնասիրության մի ձեռնարկ։
79. ՂԱՋԱՐՈՍ ՆԱԼԲԱՆԴՅԱՆԻՆ
24 февраля 1863 г. С. Петербург
Бесценный брат!
При всем моем желании написать к тебе большое письмо, должен довольствоваться малым из-за решительного неурожая на бумагу большого формата. Письмо твое, полное юмора, от вчерашнего числа, я получил вечером; сегодня пишу ответ, который ты, вероятно, получишь завтра. За все те сведения, которые ты мне доставил, очень и очень благодарю; несколько раз прочитал это письмо, и оно доставило мне много удовольствия. Затем, по изложенному ходу дела о нашем свидании, я поедался надежде, что скоро опять обниму вас и услышу живой голос близких мне сердец. Прочитав о намерении прислать мне «Историю цивилизации», сердце мое было обмерло при этом аглавии
