որ մի մարդ 25 մանեթ տվեց ինձ, անունը չգիտեմ, որին դու ճանաչում ես:
Իմ գնալուս համբավը, որ Նախիջևան տարածվի գնալուցս հետո, խնդրեմ մերոնց միամտացնես, թե ես ողջ և առողջ եմ և թե բան ուսանելու գնացել եմ զագրանից, որ խեղճ մայրս հոգս չառնե: Եվ գնալուս մասին առայժմս ոչ ոքին բան չասես, ոչ ոքին ամենևին, ոչ թշնամու և ոչ ամենամերձ բարեկամի, այդպես հարկավոր է, մինչև որ ստանաս ստրախավոյ նամակս:
Պատկերները շուտով կպատրաստվին. մարդը ասում է, որ 106 մանեթ դահա պիտի հասանի նորան. տակի գրերը հոգացի, միամիտ եղիր:
25 մանեթը Կամենիցքին վերան մնացած է մինչև այսօր, քալփաքիներն էլ ընկած են կեցած տեղը:
Մերոնց ողջունիր, ժամանակ չունեի առանձին նամակ գրելու:
«Հյուս[իսափայլի»] 1 տետ[րը] ստացած կլինիք, 2 էգուց փոշտ կընկնի, 3-ը ամսույս 20-ին փոշտ կընկնի. ապրիլի 15-ին կստանաք չորրորդը՝ կտակներով հանդերձ:
Գայանե Նիկոլաևնային սիրով ողջույն, Պետրոս Նիկողայոսյանին նույնպես:
Այսքանը առայժմս բավական է, միայն աղաչում եմ, նամակս ստացածովդ փողի մասին հոգաբարձություն առնես առաջին փոշտով Նարզարյանցի վերա:
Հույս ունիմ, որ խնդիրս անտես չես առնիլ և ինձ չես մոռանալ, ես ևս կմնամ քեզ հավիտյան երախտապարտ:
1859, մարտի 16,
Մոսկվա
41. ԳՐԻԳՈՐ ՍԱԼԹԻԿՅԱՆԻՆ
ՍԻՐԱԿԱՆ ԵՂԲԱՅՐ
ԳՐԻԳՈՐ ԿԱՐԱՊԵՏՅԱՆ,
Հույս ունիմ, որ Մոսկվայից գրած նամակս ստացած լինիս մինչեև այժմ, և խնդիրքս կատարած, ըստ որում մեծ է իմ հույսս քո բարեկամության
