Այս էջը սրբագրված է
«Մի' մատուցաներ բաժակ դառնութեան ի ժամ ծարաւու... մի' իբր յանկարծադէպ հինից ասպատակ գիշեր մահուն ինձ պատահեսցէ. մի' տապ տօթոյն յանպատրաստ պանուն զարմաաո հատեալ ցամաքեցուսցէ... մի' պանեսցի ինձ սառն մեղացս, և մի հոսանք ուղխիցից կենցայղոս զիս ոդողեսցեն...» (Բան» ՁԲ.),
Բայց բոլոր այս խավարներուն ու մշուշներուն, ծփծփումնհրուն ու հորձանքներուն ետին, հավիտենական, երջանիկ, անշիջանելի գաղափարը կա պահված• և կու դա կամքի ու գիտակցության արևոտ այն վայրկյանն ալ՝ ուր երջանիկ ձայնարձակութ յունը կը լսվի. «Տօնեա զկեալս կորուսելոյս վերնականացն պարերգութեամբ»: Եվ այս վայրկյա՜նր.,.
