Էջ:Misak Metsarents, Collected Works (Միսաք Մեծարենց, Երկերի լիակատար ժողովածու).djvu/309

1907


4. ՍԻՐՈ ԹԱՂՈԻՄԸ

Նոճիին շուքին ներքև պեղեցի
Փոս մը՝ մտնկական գերեզմանի պես․
Ու թաղեցի հոն խոստումներէդ ես,
Խոստումներ՝ զոր մերթ տըվավ սերդ ինծի։
Զանոնք մրղեցի հողերուն տակ գորշ․
Ու մամռոտ քար մը դրի վրաննին»
Ու բոլոր տիքը սիրո դամ թանին
Պըսակ հչուսեցի վարդեն վաղաթոշ։
Մեռան ծաղիկներնճ ան զոր՝ սիրուչդ պես,
Արևմարքեն ալ առաջ իրիկվան․
Սակաչն՝ իմ ցավիս նըման անսասան
Նոճին՝ տարինե՜րն են հանդիսատես։

ԹՈՎՄԱՍ ԼԸՄ ՓԻՔՈՔ