8. ԴԱՏԱՍՏԱՆԱՏՈԻՆԸ
Լռությունը տիրեց Դատաստան ատ ան մեջ, և Մարդը՝ մերկ՝ երևցավ Աստուծո առջև։
Եվ Աստված բացավ Մարդուն Կյանքին Դիրքը։ Աստված րսավ Մարդուն* — Դուն գեշ կյանք մը ունեցար, անգութ գտնվեցար անոնց հանդեպ, որ օգնության կը կարոտեին, և անոնց որ օժան դա կության պետք ունեին* դաժան ու կարծրասիրտ եղար։ Աղքատները քեղի կը դիմեին, ու դուն չէիր լսեր, և ական ջներդ գոց կը մնային Իմ վշտահարներուս աղաղակին։ Որբերուն մառան դությունը չուրացուցիր ու դրացինիդ այգիներուն մեջ աղ- 10 վեսներ արձակեցիր։ Մանուկներուն հացր առիր և շուներուն կեր- ցուցիր* ու պողոտաներուն վրա ետևեն ինկար Իմ բորոտներուս' որ ճահիճներու մեջ կ՚ապրէին և որոնք հանդստավետ' դիս կը գովէին* և Իմ երկրիս վրա' ուրկէ շինվեցարՀ շատ մր խողխո- ղանքներ ըրիր* Ու Մարդը պատասխաներ*— Ըրէ' աՏԴ ամէնը։ Աստված բացավ կրկին Մարդուն Կյանքին Դիրքը։ Եվ րսավ Աստված Մարդուն* — Դուն դեշ կյանք մը վար եցիր ու փնտռտկեցիր Գեղեցկությունը' զոր ալքիդ առջև դրի* ու շկրր֊ ցար պահել Ոարին' զոր ծածկեցի։ Սենյակիդ պատերր պատկեր- 20 ներով նկարեցիր ու սրինգներու ձայնով ելար պղծության ան կո¬ ղին եդ։ Յոթը սեղաններ կանդնեցրիր այն մեղքերուն' որոնց համար մեռ ա, ու կերար բան եր' զոր ուտելու չէիր, և հանդերձանքիդ ծի¬ րանին ամոթի երեք նշաններովը բանված էր։ Կուռքերդ ոչ ոսկի էին, ո չ ալ արծաթ' որոնք կր տևեն, այլ միսե' որ կր մեռնի։ Ա- նոնց վարսքը անուշույքով 1լ օծեիր ու նուռեր կր դնեիր անոնց ձեռ- քերուն մեջ։ Անոնց ոտքերր քրքումով կր լվայէր ու գորգերդ կր փռէիր անոնց առջին։ Անոնց թարթիչները ծարիրով կը ներկեիր ու - 314 -
