ՋՈԼԱ․— Այդպիսի ջերմեռանդ և մեզ հավատարիմ իշխաններից մինը դու ես, հավատացած եմ։
ՀԱՄՏՈՒՆ․— (խոնարհությամբ) Մինչև այսօր իմ պարտքից ավելի ոչինչ չեմ արել։
ՋՈԼԱ․— Մեզ էլ հենց այդ է հարկավոր։ Ով որ ճանաչում է յուր պարտքը, նա էլ վայելում է իրավունքներ։ Մենք, իհարկե, չենք թողիլ, որ քեզ նման հավատարիմները ճնշվին ստահակներից։ Մենք քեզ ոչ միայն կպաշտպանենք, այլև կհասցնենք բարձր աստիճանի։ Քո հավատարմությունը մեզ հայտնի եղավ ա′յն ժամանակ, երբ սուրհանդակդ հասնելով Սևան' գուժեց եղբորս' մեծ զորապետ Չարմաղանին յուր գունդերի ջարդվիլը։ Մենք իսկույն առինք մեր զորքերը և մտինք Արցախ։ Տիրելով Ջալալի մի քանի գավառներին, այսօր ահա գտնվում ենք նրա ամրոցի առաջ։ Այսուհետև արդեն դու պետք է մեզ առաջնորդես։ Եթե քո խորհուրդը կօգնե մեզ՝ Ջալալի բերդն առնելու, այն ժամանակ ես նրանից կխլեմ Աղվանից բոլոր իշխանությունը և կհանձնեմ քեզ։ Եվ որպեսզի դու այլևս հակառակորդ չունենաս, ես կգերեմ ինձ հետ այն բոլոր իշխաններին, որոնց ցույց կտաս։
ՀԱՄՏՈՒՆ․— Պատրաստ եմ ծառայելու մեծափառ խանին։
ՋՈԼԱ․— Առավոտվանից արդեն մեր զորքերը պաշարել են Խոխանաբերդը և մի քանի անգամ էլ հարձակվել են նրա մատչելի կողմերի վրա։ Բայց, ինչպես տեսնում եմ, ներսի դիմադրությունը բավական զորեղ է։ Ասա՛ ինձ, որքա՞ն զորք ունի Ջալալն յուր ամրոցում։
