որ պատասխանելու բան ունենամ. ինձանից բարևիր բոլորին և ջերմաջերմ համբուրիր Գուրգենիկիդ.
Հ. Գ. Մոռացա գրել, որ այս գիշեր մի ծաղրական երազ տեսա։ Թվում էր ինձ, որ ես ու դու գնացել էինք այցելության Բավարական Լուդովիկ 2֊րդ թագավորին, որը մոտօրումս, ինչպես գիտես, խեղդվեցավ լճի մեջ։ Թագավորը մնում էր Մարտի աղի քարվանսարայում, բայց գեղեցիկ դահլիճներում։ նա զբաղված էր ընթերցանությամբ։ Չնայելով, որ այդտեղ եկած էին և Տիգրան Նազարյանցը, Սիմեոն Հախումյանցը և այլք, այսուամենայնիվ թագավորը ոչ ոքի հետ չէր խոսում։ Բայց քեզ տեսնելով իսկույն տեղից բարձրացավ և հրավիրեց յուր աթոռի վերա։ Երկար մենք խոսակցում էինք. թագավորը ըստ երևույթին գրավված էր քեզմով և շատ գեղեցիկ խոսում ու ճառում էր։ Ի վերջո, երբ մենք կամեցանք հեռանալ, նա հանեց գրպանից պորտմոննեն և դրեց քո ձեռքում մի թղթադրամը, որը երևում էր, թե 25 գուլտենանոց է։ Տալով քեզ թղթադրամը, նա գրկեց քեզ և երկուսդ միասին պինդ համբուրվեցաք։ Եա նախանձից կատաղեցի։ Բայց, մինչ պատրաստվում էի կռվել թագավորի հետ` դու գոհ սրտով և ուրախ փախուստ տվիր իմ ներկայությունից։ Ես թագավորին սկսա հանդիմանել, ասելով որ, թե նա այդ անկարգությունը գործած չլիներ, ես քեզ կտանեի նրա մոտ հաճախ։ Եթե այդպես է, ներողություն եմ խնդրում, ասաց թագավորը, միայն թե` շատ շուտ բեր նրան ինձ մոտ։ Ես զայրացած և նախանձից տանջվելով եկա քո ետևից, բայց տանը չգտի. ասացին, որ դու փողոցներում թափառում ես շրջմոլիկների հետ։ Ի վերջո դու եկար տուն ծիծաղադեմ և ինձ կամենում էիր սփոփել նրանով, որ թագավորի նվերը ոչ թե 25 գուլդենանոց է, այլ 250։ Վերջապես ես արթնացի բայց դեռ նախանձի զգացումը չհեռացավ ինձանից։
Ի՞նչ է պատահել, սիրելիս, մի՞թե ես ճիշտ երազ եմ տեսել…
