Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Որ և անդէն յուսով մեծաւ
Անմարմնաբար ճգանց տարաւ
Եւ ինքն ի նոյն մարմնով մեռաւ
Եւ անտանօր իսկ թաղեցաւ:
Եւ նա զԱննա քոյրն իւր կացոյց
Յետ իւր տեղոյն խրատող նոցունց,
Որ և նորին զվարս անմարմնոց
Տըւեալ յետնոցըն ապացոյց:
Ինքն հետևեալ սրբոց հետոց,
Շինեալ խրճիթ աղօթանոց,
Գագաթ վիմին ամրակառոց,
Որ և կոչի քար Դարբնոց:
Եւ է հանդէպ մենաստանին,
Դիմաց գոլով արևելին,
Անդ աղօթէր թիկանց վիմին
Բաղձմամբ սիրոյ տեսան արարչին:
Փոքու աւուրբք անդ ճգնեցաւ
Եւ ի նոյնում կատարեցաւ,
Օրմզդադա՝ քոյր Մարթայ,
Փոխան նորա գլուխ կացաւ:
Նոյնպէս միմեանց յաջորդ գոլով
Հարստակրօն յաւուրս յոլով,
Մինչ ի վերուստ երնելով
Այցելութիւն տեառն հոգոյ:
|
|
