Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Գետինն երկնուցն ասաց.
— Աստուծոյ մուննաթն աւելի.
Սուրբ առաքեալք, մարգարէք՝
Ամէնն իմ կողէն կու լինի:
Երկինքն գետնին ասաց.
— Բա՛ն ունիմ քան զքեզ աւելի.
Եօթն տակ երկինքն եմ ես,
Որ արև, լուսին կու լինի.
Արև ու լուսին ւ աստղունք՝
Ամէնն ի՛մ կողէն կու լինի.
Ստեղծօղ արարիչն աստուած
Աթոռով վրաս կու բազմի:
— Գետինն երկնուցն ասաց.
Աստուծոյ մուննաթն աւելի.
Եօթն տակ երկինքդ ասեմ,
Ան ամէնն ի վա՛յր տի թափի.
Արև ու լուսին ւ աստղունքն,
Որ երթան ի հետ խաւարի,
Եւ քո արարիչն աստուած
Աթոռով յաշխարհս տի իջնի.
Դատաստան գետի՛ն տի լինի:
Ապա ցածացաւ երկինքն
Ու գլուխ եղիր ի գետնի.
— Բան մ’ երկու գանգատ արի,
Ջան ի քո սիրտն մի՛ տանիր.
|
|
