Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Ապա զիշխանն և զիւր որդին
Կալեալ ածին ի յատենին.
Հարցափորձեալ նենգաւորին
Ի յուրացութիւն որսայր զնոսին.
«Թքել,— ասաց,— ընդդէմ խաչին
Եւ հաւանիլ փեղամբարին»:
Չհանդուրժեալ նահատակին՝
Քրիստոսասէր թագաւորին,
Թուք արձակեաց յերես պղծին
Յանպատուութիւն կունդ Մահմետին:
Ի կատաղել Սալահադնին՝
Զնոսա որպես զոչխար զենին,
Զպատրիարգունքն և զՖրէրնին
Սրով իսպառ կոտորեցին:
Զխաչն ի յոտից արկին,
Զոր սերովբէքն սարսէին:
Եւ զմնացեալ զօրականին
Ճորտ և ծառայս գրաւէին,
Ի ծախ արկեալ վաճառէին,
Ընդ Ասխալանս յուղարկէին:
Ի սուրբ քաղաքն դիմեցին,
Զօրօք պատեալ պաշարէին,
Ի սուրբ խաչի մեծ ուրբաթին,
Ի վեց ժամու մէջօրէին:
Խաւար կալաւ զամենեսին,
Հանց որ աստեղք երնէին,
|
|
