Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Զքառասուն հազար տաճիկն
Հանեալ արտաքս կոտորէին.
ՅԵտ այսորիկ չու արարեալ,
Սալահադինն դիմեցին:
Տեսեալ զանթիւ զօրս տաճկին,
Սակայն յուսոյն ոչ կասեցին,
Այլ յուսացան ի սէր փրկչին
Եւ յօգնութիւն սրբոյ խաչին:
Փոյթ ի վերայ յարձակէին
Եւ ուժգնակի խիստ բախէին,
Զբանակն յերկուս բաժանէին
Եւ զաջողակքն մաշէին:
ԶՍալահադինն փախուցին,
Մինչ յԱսխալանն հասուցին,
Զօրս ընդ ձեռամբ՝ կոտորեցին
Եւ զոր պրծեալ՝ կորացուցին:
Ուրախութեամբ դարձեալ անդրէն
Ի յԱրաբաթ ամ մի կացին
Եւ վասն առման սուրբ քաղաքին
Տեառնէ հրաման չեղև նոցին:
Վասն այնորիկ նաւեալ անօին,
Փութով յաշխարհն իւրեանց գնացին,
Մինչև հրաման աստուածային
Տացէ գնա դարձեալ նոցին:
|
|
