Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Տեսիլ գեղոյն բերկրուն առնէր զիս յարակ,
Որ ոչինչ տըրտմութիւն իշխէր ինձ դիմակ,
Արդ կամ ի տըխրութեան զօրն առհասարակ,
Վասն այսորիկ գոռայ, գոչէ բերան իմ:
|
|
ԴԱՐՁԵԱԼ ԻԲՐ Ի ՊԻԻՊԻԻԼԷՆ ՎԱՍՆ ՎԱՐԴԻՆ
Ի սիրելոյ իմմէ ի բաց ընկեցայ,
Վասն այսորիկ սըգաւորեալ վարանիմ.
Ի վայելուչ տեսութենէն զըրկեցայ,
Վասն այսորիկ սըգաւորեալ վարանիմ:
Պակնում թէ այլ գուցէ ոչ տեսանիցի,
Եւ սիրտ խըղճոյս այրեցեալ կիզանիցի,
Եւ չիք հընար թէ յինէն մոռանիցի.
Վասն այսորիկ սըգաւորեալ վարանիմ:
Անջատեցեալ հեռի անկաւ ի գերոյս,
Զայն ինձ դարձեալ գըտանելոյ ո՜չ գոյ յոյս,
Ուրեմն ապա ունի պատճառ ձայն լսղոյս.
Վասն այսորիկ սըգաւորեալ վարանիմ:
Ղամպարօրէն էր ճառագայթ ի սըրտիս,
Որով բերկրեալ զուարճանայի ողբալիս,
Արդ հեռացեալ ողորմելի եթող զիս.
Վասն այսորիկ սըգաւորեալ վարանիմ:
|
|