Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Որքան սաստիկ կապես ըզմարդն,
Այնքան սաստիկ ուժովանայ
Եւ որքան քև ուժովանայ,
Այնքան երկիւղն աւելանայ:
Երկիւղ քո ուժ բերէ մարդոյն,
Որ զօրանայ, զի երկընչի,
Թուր և դանակ ի գործ ածեայ
Ընդ թըշնամին կու մարտընչի:
Դու, որ բոլոր տիեզերաց
Բազում զօրաց եղեր իշխան,
Տըկար մի ոք ի մարդկանէ,
Առնէ ըզքեզ ոտից կոխան:
|
|
Ի մէջ երկոքին ներհակաց անկեալ տարաբերիմ գերիս,
Ո՛հ, ո՛հ, տարաբերիմ,
Երբեմըն միոյն, երբեմըն միոյն խղճալապէս, ո՛հ, գերի գերիմ գերիս,
Ո՛հ, ո՛հ, գերի գերիմ:
Այսպէս հանապազ կըրկին դիմաց ունիմ տառապանս,
Ո՜հ, ունիմ տառացանս,
Ուստի յարաժամ անդադար անդուլ գերերերիմ գերիս,
Ո՛հ, ո՛հ, գերերերիմ:
Հոգի իմ ելով, հոգի իմ ելով վերնային՝ ըզվերինսըն ըղձամ գերիս,
|
|