Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
ԶԳԵՂԵՑԿՈՒԹԵՆԷ ԲՈՒՍՈՑ ԵՒ ՏՆԿՈՑ,
Ի ՄԱՅԻՍ ԱՄՍՈՋ ԲԱՑՈԻԵԼՈՑ, Ի ՄԽԻԹԱՐՈԻԹԻԻՆ
Այդ լեռներու դէմ յանդիման դաշաերուն,
Դէ՛պ զառ ի վեր, և՛ զառ ի վայր ձորերուն,
Շարունակեալ և վարսագեղ ծառերուն,
Արմաւենեաց, եղևնեաց և սօսերուն.
Սիրահարեալ և սէր նոցա կանչելով,
Հոյլք կաքաւաց առ մերձենան գոչելով,
Ի՛ վեր, ի՛ վայր ոստոստեն կարկաչելով,
Ներ հովանեաց մաքոտ ծաղկանց թագչելով:
Ո՜հ, թէ որպէս զարդարեցան միապէս,
Դաշտք և այգիք պայծառացեալք լուսապէս,
Խանդակաթեալ փաթայր պիւլպիւլն յայս հանդէս,
Մատչիւր ի յերգս հառաչանաց, յոյժ պէս-պէս.
Սիրահարեալ և սէր նոցա կանչելով,
Հոյլք կաքաւաց առ մերձենան գոչելով,
Ի՛ վեր, ի՛ վայր ոստոստեն կարկաչելով,
Ներ հովանեաց մաքուր ծաղկանց թագչելով:
Թըռչանքն իջեալ ի մէջ ծաղկնենց թաւալէն,
Թևօք բաղխեալ ծափս հարկանեն քաղցրագին,
Իբրև զփեսայ ի յառագաստ մուծանին,
Բարձեալ ըզձայնս անտի մեղմով բարբառին.
|
|
