Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Հօն հայերուն տունը կէրին, մանըր տըղոց կըմորթին,
Հօս հայերը ռահաթ կերած՝ քարէ տուներ կըխորդին։
Հօն հայերուն ժամը զըրչած՝ աղօթելու տեղ չունին,
Հօս հայերը շահ փընտռելէն` ժամին ճամփան մօռցիլ ին։
Հօն հայերուն սիրտ կըվառէ ազնիվ սէրը հայրենեաց,
Հօսի հայը ատ խոսքէն պան չի հասկըցաւ ու խընտաց։
Հօն հայերը վօտքի էլան, Հայաստան պիտ ազատին,
Հայաստանի անունն պիլլէ հօս չին սիրիլ ու կատին։
Հօն հայերը ճէնկի մէչ ին` քաղցած, յոքնած, տանճըւած,
Հօս իրար սուտ սէր կըհայտնին` զիաֆէթին քօռ հարփած։
Հօն հայերուն սիլահ պէտք է` թուր, թիֆէնկ, թօփ ու պարութ,
Հօսի հայը տեղ կըփընտռէ, վօր խաղա թըռինք ու ըսթուք։
Հօնի հայը արունթաթախ` կըպաշտպանէ հաւատը,
Հօսի հայի ծեռքն է փունճի տասներկուսում կաւաթը։
Հօնի հայը մատաղ կուտա ազգին` իրեն ու տըղան,
Հօսի հայերն մէկ փասլօտած կռօշի վըրայ կդողան։
Պան չունի՜ս, տուն կէնէ կօվե, կէնէ թաք տիր մեր հային
Ու ասա՛ վօր Հայաստանի հայերն պէթէր կալպային։
|
|
