Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Կիտի՞ք, աղաներ, Քէրփիճի-մահլան
Քախցած օր անցնօղ շատ օղլուշախ կան.
Մէկ հարս չուանէ, կասին, կախուիլ է,
Մէկ ախչիկայ եալ ամօթ ծախուիլ է...
Հապա֊ի, կիտինք, խիստ տեղով կիտինք,
Տե՛հ, շո՛ւտ, կասփատա, մէկ վինթի նըստինք։
Կիտի՞ք, աղաներ, խեղճերն անտէր ին,
Նացա իւմետը մեր աղաներն ին.
Երբ աղաներիս մէկ եարտըմ չի լալ,
Խեղճն ալալ-մալալ թէզօվ եօխ կըլայ։
Ատ հեքիաթները մենք չօխտան կիտինք,
Կէս գիշերն անցաւ, տե՛հ, թռինքի նըստինք։
|
|
