Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Մեռօնին հետ մէչէտ կէլլէ
Ամօթ, պատիւ, խըճմըտանք,
Ախքատ կեանքը ի՞նչ ասել է՝
Կեանք չէ՛, հապա՝ չարչարանք։
Ստակ ու ամօթ իրար զըթ ին,
Աս՝ անկաճիտ օղ արա.
Զէնկիննէր ալ պատւով խըթ ին.
Նայէ, չի լաս մասխարա։
Կուզիս մօրթէ՛, կուզիս քերթէ,
Կուզիս էղի՛ր մարթ յետին,
Քէշ անունը վրատ թօ՛ քալէ,
Թէք վօր էղիր տուն զէնկին։
Ե՞փ տեսիլ իս, տուն ինծ ասա,
Մըտիկ անէ մարթ խօսքին.
Ճարտար լիւզիւն մունճ կըտառնայ,
Եփօր կըզուրցէ օսկին...
Ինծմէն ալ քէշ հէչ մարթ կըլա՞,
Տէնքսըզ, շալվէր՝ ի՛նչ կուզիս.
Ամա, նայէ, մէկ ասօղ կա՞յ
Աչքիտ վըրան ունք ունիս։
Օրթի՛ս՝ ինծմէն քեզի հրաման.
Տըւած խրատըս չի մօռնաս,
Կօրծըտ պըռնէ հելալ, հարամ,
Թէք վօր վերչը զէնկին լաս։
|
|
