Էջ:Raphael Patkanian, Collected works (II).djvu/220

ԽԱՂ ԿԻԻՐԵՂ ՎԱՐԹԱՊԵՏԻՆ ՎՐԱՆ ՀԱՆԱԾ

ԼԷկէն, խալկին չալեցինք
Կիւրեղին ալ ճամփեցին,
Գրիգոր ու Խաչուկ աղան
Ճառէզ մասխարա էղան,-
Վօր աս հարած֊վարածին
Մեր տեղէն ալ հանեցին,
Մէմ ալ ասպէս սուտ կիտուն
Խեղճերը ե՞փ պիտ կուտնուն...
Վօղորմելի խենթ Կիւրեղ,
Ճառէզ էղար ամեն տեղ,
Տէնքսըզ լուզուիտ համար
Տայմա տուն <...> էղար,
Զէրէ քեզ պէս ճիւնապէթ
Տեսնըված չէր վարժապետ-
Հէմ խելք պաժնօղ, հէմ խըման»...
Հէմ սուտզուրուց լաֆազան...
Պարեկամներն ուտէխ ին
Տէրէպէքի Կիւրեղին—
Պապուճաններ, Սահակներ,
Կէոճաններ, Աւագներ,
Սամսա խօրթօղ Եանկաներ,
Սուտ ազգասէր 0յլկաներ...
Կընա, Կիւրեղ պարծընցիր,
Վօր տուն մեզի ըղթեցիր.
Նէո՞ւժԷլի չիտէիր,
Վօր տուն <...> լաթ էիր
Ցաւուտ Գրիգոր հարփանին
Ու Միքէյիլ անպանին։