Jump to content

Էջ:Shirvanzade, Collection works, vol. 1.djvu/199

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված է

թաղված: Ռուստամ, աչքերդ բաց արա, ես Սեյրանն եմ․ այն Սեյրանը, որ քո ընտանիքում երկրորդ հայր կլինի շուտով։ Գնա՛, գնա՛, քաշիր չոլերը ընկած կնոջդ կապը և հետո սիրտ արա ինձ հետ խոսելու։

Ռուստամը վազեց դեպի խանութի պատը։ Մի վայրկյանում նա խլեց երկայն դաշույնը, մերկացնելով հարձակվեց Սեյրանի վրա։

Հանդիսականները շփոթվեցին, բարձրացավ խառնաշփոթ աղմուկ։ Միրքավոր երիտասարդը մեջ ընկավ և քաջությամբ կտրեց Ռուստամի առաջը։

— Թոզ թիքա-թիքա անեմ շուն շան լակոտին, թո՛ղ, ասում եմ,— գոռաց Ռուստամը, աշխատելով դուրս պրծնել անմիրուքի գրկից։

— Կնիկը պիտի մի մարդ ունենա, թող մեզանից մեկը մնա, — ասաց Աեյրանը, նույնպես մերկացնելով յուր դաշույնը։

— Կծիր լեզուդ, թե չէ ես էլ համբերությունից դուրս եկա,— գոռաց նրա վրա անմիրուք երիտասարդը։

Շամախուց նոր եկածները Սեյրանին բռնեցին։

— Թո՛ղ, ասում եմ, թե չէ փորդ կխրեմ,— բղավեց կրկին Ռուստամը։

Աեյրանը դաշույնը դրեց պատյանի մեջ, մոտեցավ խանութի անկյունին, վերցրեց յափունջին, ձգեց թևին և դուրս վազեց, բացականչելով.

— Եթե չես հավատում, գնա՛, գնա՛, բաց արա կնոջդ կուրծքը և մտիկ տուր սև խալին, սև խալին, սև խալին…

— Տրաքեց սիրտս բա՛ց թողեք ասում եմ, խալը, խալը կրձքի սև խալը, ո՛ւֆ...

Ռուստամը թուլացավ միրքավորի գրկում, դաշույնը ընկավ նրա ձեռքից։

— Բռնեցե՛ք մի թողնեք, փախչի, ես նրան կտոր-կտոր պիըի անեմ,— գոռաց միրքավորը։ Նա հանեց յուր դաշույնը և դիմեց դեպի դռները։

— Իզուր է, նա կորավ, գնաց, — բռնեցին նրան նորեկները։