Էջ:Shirvanzade, Collection works, vol. 5.djvu/255

կոշիկիս կրունկով հազար ռուբլիանոց հայելի եմ ջարդ ու փշուր արել...

— Ասացի՛ր։

— Եվ քեզ էլ վկա՞ եմ բերել։

— Այո՛։

— Բայց սպասիր, այդ ի՞նչ ես գրել։ Ես ասե՞լ եմ, որ Լենքորանի անտառներում երկու վագր և չորս վարազ եմ սպանել։

— Այո՛, ասացիր ու ինձ էլ վկա բերեցիր։

Միսակի ձեռքերը թուլացան։

— Քրիստոսի առեք կերեքը վկա,— արտասանեց նա անկեղծորեն,— ամենևին չեմ հիշում, որ այդ բոլորն ասել եմ։

Արտաշեսը ծիծաղեց իր կարողության չափ, այսինքն՝ մի անգամ ու շատ կարճ փռթկաց։

— Կեցցե՛ս,— ասաց նա, ճշմարիտ խոսք ասացիր...