Էջ:Shirvanzade, Collection works, vol. 6.djvu/266

ՏԵՍԻԼ 10

ՆՈԻՅՆՔ և ՄԱՐԳԱՐԻՏ

ՌՈԶԱԼԻԱ. Ինչ ասել կուզի, երևելի ռեկոմենդասիոն է:

ՍՈՒՐԵՆ. (Կծու) Համենայն դեպս, արժե Օթարյանի համակրանքից զրկվելուն։

ՌՈԶԱԼԻԱ. Մայրիկ, զսպի՛ր նրան։ Նա ինձ վիրավորում է: (Սուրենին): Uուտ է, նա ինքն է զրկվել իմ համակրանքից:

ՍՈԻՐԵՆ. Այո, այն օրից, երբ զգացել ես, որ դու չես նրա հավանելին։ Իսկ առա՞ջ, երբ ուսանող է՞ր: Քիչ էր մնում նրա անունով մոմ վառեիր։ Այս այնքան ճիշտ է, որքան այն, որ այս րոպեիս իմ գրպաններում մեծ օդափոխություն կա։ (Դադար) Ո՞րտեղ է հայրիկը:

ԲԱԳՐԱՏ. Քո բանը չէ:

ՍՈԻՐԵՆ. Էհ, թաքցրեք ինձանից, բայց ես ամեն բան գիտեմ, գայլը թակարդ է ընկել, իր թաթերն է կրծոտում:

ԲԱԳՐԱՏ. Կարծեմ, դու սկսում ես լափից անցնել։

ՌՈԶԱԼԻԱ. Նա հարբած է, չարժե հետը խոսել:

ԵՐԱՆՈԻՀԻ. Գժվել է։

ՍՈՒՐԵՆ. էհ, ի՞նչ եք ամեն կողմից ապշած մտիկ անում: Ամբողջ քաղաքն է խոսում։ Պետք է բամբասանքներին վերջ տալ։ Երկուսից մեկը—կամ Օթարյանը ճշմարիտն է ասում, կամ զրպարտում է։ Եթե զրպարտում է, պետք է պատժել։ (Բագրատին) Աա՞, վախենո՞ւմ ես, դողո՞ւմ ես, դատարանո՞վ ես սպառնում։

ԲԱԳՐԱՏ. (Վիրավորված և վրդովված) Վախկոտը նա է, որ մի կնոջ պատճառով ապտակ է ստանում և կուլ տալիս։

ՍՈԻՐԵՆ. Ձայնդ կտրիր, շուն։ (Հարձակվում է վրեն):

ԵՐԱՆՈԻՀԻ. (Ընկնում է որդիների մեջ): Աման, տեր աստված:

ՄԱՐԳԱՐԻՏ. Աստված իմ, և սա ընտանիք է...

ԱՆԴՐԵԱՍ. (Երևում է իր սենյակի դռների մեջ` առանց- պիջակի, ժիլետով): Այդ ի՞նչ աղմուկ է։ (Նկատելով Սուրենին): Աա, այդ դո՞ւ ես, անառակ զավակ: Ես քեզ կխեղդեմ շան պես: (Հարձակվում է վրեն):

ՍԱՂԱԹԵԼ. (Որ դուրս է վազել Անդրեասի ձայնին