չեմ կարող, ինչ ուզում ես ասա։ Այ հողը ձեր գլուխը, Ֆռանգուլովներ, հողը։
ԼԵՅԼԻ․ (Նոյիմզարի դեմ նստած, կարդում է մի գիրք, արմունկը ճենած սեդանին և գլուխը ձեռքերի մեջ բենած: Հագնված է տնային)։ էլի սկսեցի՞ր։ (Ընթերցանությունը չի ընդհատում):
ՆՈՅԻՄԶԱՐ. Չես իմանում ինչքան է սիրտս դաղվել։ Մի հարցնող լինի․ լավ, ասենք մենք գյուղացու աղջիկներ ենք, դո՞ւ ով ես։ Պարծենում ես, որ եղբայրս մարդուդ մոտ է ծառայել, հա։ Լավ, հիմա էլ չի ծառայում խոմ։ Այսօր-Էգուց ինքն էլ կարող է քո մարդու պես մեծ մարդ դառնալ։ (Կարը թափ տալով): Գոռոզ, ամբարտա¬ վան։ Օայց ես էլ լավ կապեցի բերանը, տեղն էր։ ԵՅԼԻ» (Շարունակ կարդալով): Դու իրավունք չունեիր մոր պատճառով աղջկան վիրավորելու։ Օվսաննան ինքը շատ բարի և քաղաքավարի օրիորդ է։ ՈՅԻՄՀԷԱՐ» Թող լինի, բայց ինչի* է նման, ասես, չորացա րած տարեխ լինի։ ‘յՅԷԻ. Օվսաննան շատ սիրուն է ու քնքուշ, մեզ նման կոշտ ու կոպիտ չէ։ ՈՅԻՄՉԱԸ» Ես չեմ հասկանում։ Չդիաեմ Արամազդն ինչ է տեսել, որ երաղումն էլ նրա հետ է խոսում։ 13ԼՒ» Իսկ ես ուղղակի սիրահարված եմ նրա վրա։ Այ, այս վեպի հերոսուհին իսկ և իսկ նրան է նման։ ՈՅԻՄԶԱԻ* Վեպն ինքն է տվել քեզ կարդալու, իհարկե, հե¬ րոսուհին էլ իր նման կլինի։ Չէ, կարծես, իմ քույրը գաղթական է, որ ուզում է իր աղջկա մաշված շորերը տալ նրան։ Ըհ, արյունս գլխովս է տալիս, երբ միտս է դալիս։ (Արագ-արագ ներվային ոսլղում է իր գիսակնե¬ րը): Ախար, մեկ չէ, երկու չէ» դա էլ այն երեկոն է, երբ նրանց տանը խնջույք կար ու մեղ էլ պատիվ էին արեք հրավիրելու։ Ընթրիքի ժամանակ ծ առան սոուսը վրես թափեց։ ՅԷԻ* Ծ առան մեղավոր չէր, դու ինքդ դիպար ամանին և թափեցիր։ 837 րվանլադն, Երկերի ժողովածու, Հ, VI—22
