> ւգւսնթ): ծ» պատրաստ եմ։ Մնում է մի կա ոք կանշեթ (Վերար՛կուն վերցնում է թևի վրա): ՅԵՄԶԱք1- Իմ կառքը и պա ա nut է զրսում. կա թոզ եձք եր֊ կոտս էչ տեղավորվեր Վերարկուդ տութ ինձг 1ՐԱ. (Նոյեմգարի ձայնից ցնցվելով, նայում է): ՏԱՐԻՆԵ. (հանկարծ tjrգովելով): Անիծվածներ, ի՜նչ եք ուզում իմ որդուց։ Գնացեք ձեր գործին, թողե'ք նրան։ ՏԱՇԵԼՍ. (Խիստ հանդիմանությամը): Մայրի՜կ, մայրի՜կ.., ԱՀԻՏ. (Բռնելով Կատարինեի թևը): Մի' թեթևացնիր մեր անունը այդ օտարուհու մոա։ ՏԱՐԻՆԵ. Ա՛հ, երկնային թագավոր, ուժ տուր ինձ գի մա֊ նալու։ ՏԱՇԵՍ. Ես կգամ, մայրիկ, հետ կգամ, շուտով» (ճամփ- արկղը վերցնում է): ՏԱՐԻՆԵ. (Ուրախանալով): Ահ, կգա՞ս, շուտո՞վ, ասում ես։ Հեհ, ներիր, որդի, բարի ճանապարհ, արի համբուրեմ քեղ։ (Հարձակվում է Աոոաշեսին համըուրելու, ըայց հանկարծ սարսափահար կանգ է առնում, լսելով Սենեքերիմի ձայնը): /Ե-ՐԵՐԻՄ. (Բեմի խորքից, ըարձր, դողդոջուն ձայնով): Նա չի գալ, նա չի գալ... Նա գնում է օտարների համար կաч խաղան բարձրանալու։ ՈՐԸ. (Ցնցվում են): (Ս*ի (անի վայրկյան լռություն): ՆՏ. (Երևամ է նախասենյակի դոներում և կանգնում սւգաոնալի դիրքում}: )ԱՐԻՆԵ. Աա, բայղուշ, քո ձայնը... (Մի հիչ արձակելով, հարձակվում է Արտաշեսի վրա, համփարկդը խլում է և ձգում է հատակի վրա): Առաջ սպանիր ինձ, հետո ոտքդ դուրս դիր այս տնից։ Դու չես գալ, դու չես գալ... կա¬ խաղան ասաց։ ՏԱՇԵՍ. Մայր, թո'ղ, աղաչում եմ, մի’ խայտառակիր ինձ... >ԱՐԻՆԵ. (Խեղդված ձայնով): Գնա... գնա... 0՜հ$ խերդվում եմ... օդ, օդ, (Ուշաթափվում է)յ 475
